Biribila eta hutsegia
Ez soberakin zorrik
Espazio izugarria bezain perfektua,
[Bidera] ez da ezer falta, ez da ezer soberan.
Iruzkina
Gure irrika eta arbuioa da, geure burua guztiz onartzeko ezintasuna, irekitzeko, gugan atsekabe sakona sortzen duena. Noiz Via, dena perfektua den bezala. Dena bere leku zehatza hartzen du, zerbait falta edo soberan badago, dena elkarrekin lotuta dagoenez, dena guztiz aldatuko litzateke eta ez litzateke dagoen bezala izango. Beraz, zertarako irrika edo arbuiatzea? Lortuko dugun gauza bakarra atsekabe gehiago izango da.
Batzuek diote, baina injustizi asko daude, gerrak, jende gaiztoa… Nola da posible dena lehendik dagoen bezala perfektua izatea? Mundu ideal bat asma dezakegun neurrian, gauzak diren bezala daude, izan litezke bestela izango lirateke. ¿Para qué juzgar la “perfección” desde nuestro punto de vista limitado? Izarren ikuspuntutik geure burua hautemateko gai izango bagina… giza miseria txikiak guztiz ikusezinak izango ziren. Horrek ez du esan nahi inperfektutzat jotzen dugun hori hobetzen ahalegindu behar ez garenik, esta búsqueda también forma parte de la perfección más allá de cualquier concepto de “perfección” The “imperfección”. Siempre sin aferrarnos ciegamente a nuestro anhelo de “perfección”.
Sin iluminación todo es condicionado por la mente.